De Grensafscheiding tussen Muwallat en Tawalli

                                  De nobele shaykh ‘Ali Ibn Khudhayr (Moge Allah zijn vrijlating bespoedigen) werd gevraagd:

“Wat is de grens afscheiding tussen Muwalat en Tawalli? En hoe kunnen we onderscheidt maken tussen deze twee?”

De Nobele Shaykh heeft geantwoord: “Tawalli tegenover de kuffar is grote kufr (Kufr Akbar) en er is geen Tafsil hier in. En het is onderverdeeld in 4 soorten:

 

1) Houden (Mahabbah) van de kuffar omwille van hun religie.

Zoals degene die houdt van de mensen van Democratie voor de zaak van Democratie en houdt van de legaliseerende parlementen en houdt van de modernisten en de nationalisten en hun soortgelijken, omwille van hun doel en hun overtuigingen. Dus deze persoon is een Kafir met de kufr vanTawalli. Hij ( De meest Hoge) heeft gezegd (vertaling van de betekenis):

 

“O jullie die geloven! Neemt niet de Joden en de Christenen als beschermers, zij beschermen elkaar. En wij van jullie hen als beschermers neemt: voorwaar, hij behoort tot hen. Voorwaar, Allah leidt het onrechtvaardige volk niet.”

[Surat al-Maidah:51]

Omdat van de betekenissen van “Wali”, “Muhibb” is; Dit is gezegd door Ibn Al-Athir Rahimu Allah in “An-Nihayah” (5/228).

 

 

2) Tawalli doormiddel van een Eed (Nusrah) of Hulp (I’Anah).

 

Dus eenieder die de kuffar steunt tegen de Muslims, is een Kafir, Murtadd. Zoals degene die de Christenen en de Joden helpen tegen de Muslims. Hij (De Meest Hoge) heeft gezegd (vertaling van de betekenis):

 

“O jullie die geloven! Neemt niet de Joden en de Christenen als beschermers, zij beschermen elkaar. En wij van jullie hen als beschermers neemt: voorwaar, hij behoort tot hen. Voorwaar, Allah leidt het onrechtvaardige volk niet.”

[Surat al-Maidah:51]

En een ieder die over dit onderwerp een uitgebreide discussie wil laat hem terug kijken in het boek van Shaykh Naasir al-Fahd, genaamd “At-Tibyan Fi Kufri Man A’an Al-Amrikan” [1] -waarlijk het is inderdaad het beste wat is geschreven over dit onderwerp.En laat de verleiding van de mensen van Irjaa je niet voor de gek houden. [2]

 

 

3) Tawalli doormiddel van Bondgenootschap (Tahaluf).

 

Dus een ieder die bondgenootschap verleend aan de kuffar en contracten met hen opstelt om hen bondgenootschap te verlenen – ook al vindt het bondgenootschap niet werkelijk plaats maar hij beloofd het alleen of dat hij hen te hulp schiet wanneer dit nodig is en hij vormt een contract op dat een dat belooft – dan is dat zoals Allah De Meest Hoge heeft gezegd (vertaling van de betekenis):

 

“Heb jij (O Muhammad) hen niet gezien die huichelen? Zij zeggen tot hun ongelovige broeders onder de mensen van het boek: (Bij Allah) Als jullie verdreven worden zullen wij met jullie wegtrekken en wij zullen in iets dat jullie aangaat nooit iemand anders gehoorzamen en als men tegen jullie strijdt, zullen wij jullie helpen.”

[Surat al-Hashr:11]

En deze belofte werd gegeven door de hypocrieten aan sommige joden van Madinah. En Al-Qasim Ibn Salman zegt in “Al-Gharib”(3/142), “En de Halif (Degene die loyaliteit belooft) word ook wel een Wali genoemd.” En Ibn Al-Athir (rahimu Allah) zei soortelijke woorden in “An-Nihayah” (5/228). En hetzelfde is te zien in de vorming van de coalities om oorlog te voeren tegen Jihaad en de Mujahideen, en dit is was zij valselijk vermommen onder “Irhab” (terrorisme).

 

 

4) Tawalli doormiddel van goedkeuring (Muwafaqah)

 

Zoals diegene die Democratie als een manier van heersen maken net zoals de kuffar, of parlementen maakt net als hen; of legaliserende besturen, of comités, of organisaties net als de kuffar doen – dit is hetgeen wat tawalli ten opzichte van hen is.

En dit is uiteengezet door de Imams van de Da’wah van Najd op de meest perfecte manier. Boeken zijn zelfs samengesteld aangaande dit onderwerp, specifiek diegene die in overeenstemming is met de mushrikin en kuffar aangaande hun kufr en shirk. Zoals Sulayman Ibn ‘Abdillah Ibn Muhammad Ibn ‘Abdil-Wahhab bijeengebracht heeft in het boek “Ad-Dala’il” genaamd “Hukm Muwalat Ahlil-Ishrak”. En Hamad Ibn ‘Atiq heeft een boek samengesteld genaamd “An-Najati Wal-Fikaki Min Muwalati Al-Murtaddin Wa Ahlil-Ishrak”.

 

En elk van deze 4 soorten van Tawalli is op zichzelf kufr (welke je verwijderd uit de oevers van de islam), het maakt niet uit wat de persoon gelooft, ondanks wat wordt gezegd door de mensen van Irjaa’.

En wat betreft Muwallat, dit bestaat uit twee soorten:

1) Een soort wat Tawalli wordt genoemd en dit is het soort wat we net hier boven hebben genoemd. Soms word het ook aangeduid met andere termen zoals: “Al-Muwalat Al-Kubra” of “Al-Uthma” of “Al-‘Ammah” of “Al-Mutlaqah”- en betekennissen zijn allemaal gelijk aan die van Tawalli.

 

2) De kleine of beperkte Muwallah.

 

En dit is alles wat de kuffar ophemelt van het eren van hen of het hen vooraan laten zitten bij bijeenkomsten of hen als werknemers nemen (in plaats van Muslims) en soortgelijke dingen. Dus dit is ongehoorzaamheid welke van de Kabaa’ir zonde is (Grote zondes). Hij De Meest Hoge heeft gezegd (vertaling van de betekenis):

 

“O jullie die geloven! Neemt mijn vijanden en jullie vijanden niet als medestanders waarbij jullie hen blijken van genegenheid geven..”

[Surat al-Momtahanah:1]

Dus Hij noemende “hen blijken van genegenheid geven” muwalat en noemde hen geen kuffar, integendeel hij sprak hen aan met een label van Iman. En deze verzen (verwijzend naar Surat Al-Ma’idah, 51) werden verduidelijkt door ‘Umar, over het nemen van een Christen als schrijver waarvoor hij Abu Musa Al-Ash’aari berispte. [3]

 

En een ieder die verlangt naar een diepgaandere kennis over dit onderwerp zou zich moeten wenden tot hen boek “Awthaq ‘Ura Al-Iman” door Sulayman Ibn ‘Abdillah Ibn Muhammed Ibn ‘Abdil-Wahhab, in “Majmu’at At-Tawhid” ; en de beschouwing “Al-Muwalah”van ‘Abdul-Latif Ibn ‘Abdir-Rahman welke gevonden kan worden in zijn beschouwing “Majmu Ar-Rasa’il Wal-Masa ‘il”.

 

Einde van de woorden van Shaykh ‘Ali bin Khudhayr Al-Khudhayr (Moge Allah zijn vrijlating bespoedigen)

 

[1] Dit boek is ook vertaald naar het Engels door at-Tibyan Publications.

[2] De Shaykh verwijst hier naar een argument van de mensen van Irjaa’ en Tajahumm; zij claimen dat het steunen van de kuffar tegen de muslims geen kufr is tenzij het gepaard gaat met liefde voor de kufr of haat tegenover de islam- alleen dan is het afvalligheid, maar als het gedaan word om wereldse genoegen dan is het niet afvalligheid.

[3] Shaykh ‘Ali Khudhayr refereert hier naar de Hadith overgeleverd door Abu Musa Al-Ash’aari, “Ik zei tegen ‘Umar, “Ik heb een schrijver die Christen is”’Umar antwoordde, “ Wat is er mis met jou? Moge Allah jou doden (Qatalak Allah) Heb jij niet gehoord wat Allah heeft gezegd “O jullie die geloven! neemt niet de Joden en Christenen als Awliya. Zij zijn Awliya van elkaar. En als een van jullie hen neemt als Awliya, waarlijk hij is een van hen.” Waarom neem je niet een Hanif (Muslim)? Abu Musa zij toen”O bevelhebber van de Mu’minin! Ik heb hem alleen nodig om voor me te schrijve, en zijn religie is zijne (m.a.w zijn niet mijn zaken).” Dus ‘Umar antwoordde: “Allah heeft hen ten schande gemaakt, dus ik respecteer ze niet. Ik geef ze geen waardigheid, want het is Allah die ze vernederd heeft. Ik breng ze niet dichtbij me want het is Allah die ze tot het verste van ons verwijderd heeft. “Overgeleverd door Ibn Taymiyyah en Sahih geclassificeerd ook door Ibn Taymiyyah op de autoriteit van Imam Ahmad in”Iqtidha’ As-Sirat Al-Mustaqiem”(50) en Al-Bayhaqi in “As-Sunan Al-Kubra”(10/127)