Al-Ikrah

 Een aantal uitspraken met betrekking tot Ikrah (Dwang)

 

Bismillahir Rahmanir Rahiem

Voorzeker, alle Lof is aan Allah, wij prijzen Hem, zoeken Zijn Hulp en vragen Zijn Vergeving. Wie door Allah is geleidt, niemand kan hem doen dwalen en wie Allah heeft laten dwalen, niemand kan hem leiding geven. En ik getuig dat er niemand is die het recht heeft aanbeden te worden behalve Allah, en ik getuig dat Muhammed Zijn dienaar en Boodschapper is, moge Allah’s vrede en zegeningen met hem zijn en met zijn familie, metgezellen en een ieder die hem in vroomheid volgt tot aan de Dag des Oordeels.

 

WIE IS DE MUKRAH
”En hij is degene die gevangen is genomen door de mushrikun, waarop zij tegen hem zeggen “Bega kufr, of doe dit en dat… Als je het niet doet dan zullen wij dit en dit doen bij jou en jou doden.” Of zij nemen hem en martelen hem totdat hij het met hen eens is. Dus het is toegestaan voor hem om het met hun eens te zijn met zijn tong, terwijl zijn hart kalm is op Iman.” [Uit het boek ad-Dala’il fi hukm Muwalat ahl-Ishrak van Shaykh Sulaymin ibn Abdullah ibn Muhammed ibn Abdul-Wahaab rahimahullah]

 

Shaykh ‘Abdul-‘Aziz ar-Rajihi zei betreffende het verschil tussen Ikrah (Dwang) en Khawf (angst): “Dus ikrah is alleen wanneer er tegen hem wordt gezegd ‘Bega Kufr en anders zullen we je doden!’ Of als iemand hem dreigt te doden en dit ook echt gaat doen, en de persoon ook echt gelooft dat hij zal worden gedood. Bijvoorbeeld wanneer een koning of een tiran hem dreigt (te doden) en er is niemand (om hem te helpen ontsnappen) en hij wordt bevolen ‘Bega Kufr! Buig voor de afgod! Zeg deze woorden van Kufr! En als jij dit niet doet, dan zullen we jou doden!’ (Dan is zo’n persoon geëxcuseerd) want hij is een Mukrah, dus als hij woorden van Kufr uit, terwijl zijn hart standvastig is op Iman, dan is hij geëxcuseerd.

 

En in het geval dat hij Kha’if (bang, onder angst verkeerd) is, dan is hij niet onder Ikrah, dan is zo’n persoon niet geëxcuseerd noch heeft hij enig excuus. Dus de Kha’if is zoals iemand waartegen wordt gezegd ‘Bega Kufr! Anders zal ik jou bezit en welvaart afnemen! Maar als je kufr begaat dan laat ik jou je bezit en welvaart houden.’ Zo’n persoon is niet geëxcuseerd noch heeft hij enig excuus. Hij moet hen zijn bezit af laten nemen zodat hij geen kufr zal begaan.” [Uit zijn cassettes met uitleg over de Nawaqidh al-Islaam, de uitleg ervan is ook vertaald naar het Engels]

 

Imam Hamd ibn ‘Atiq rahimahullah zegt na Ibn Taymiyyah rahimahullah te hebben geciteerd:

 

“En datgene wat we van voordeel hieruit kunnen halen is dat niemand onder Ikrah is (om kufr te begaan) totdat hij wordt gekweld door martelingen of gevangenschap. En het verduidelijkt ook dat slechts verbale dreigementen niet als Ikrah worden beschouwd. En zo ook niet de angst (Khawf) dat de Kuffar hem zullen scheiden van zijn vrouw, zulke dingen zijn geen echte ikrah. [Uit Sabil an-Najah]

 

Ibn Qurdamah rahimahullah vermeldt in ‘Al-Mughni’ (7/383): “Een persoon wordt niet beschouwd als zijnde onder Ikrah tenzij hij enig niveau van marteling ervaart zoals geslagen of gewurgd worden of als zijn voeten aan elkaar worden vastgebonden en dan omgedraaid…”

 

 

WANNEER IS IKRAH GEEN EXCUUS

 

An-Nawawi rahimahullah zei: “Wat betreft het doden (van een moslim), dan is dit niet toegestaan volgens Ijmaa’ zelfs niet onder Ikrah.” [Al-Minhaj Sharh Sahih Muslim Ibn Al-Hajjaj 18/16-17]

Ibn Rajab Al-Hanbali rahimahullah zei: “De geleerden zijn overeengekomen op het feit dat als iemand gedwongen wordt een moslim te doden, dat het dan nog steeds niet toegestaan is om hem te doden. Omdat hij in werkelijkheid de keuze heeft gekregen om de ander te doden om zijn eigen leven te redden van het worden gedood. En hier is Ijmaa’ over onder de ‘Ulamaa dat dit een overschrijding is.” [Jami’Al-‘Ulumi wal-Hikam 2/371]

Shaykh ul-Islam ibn Taymiyyah rahimahullah zei over degene die gedwongen is door de Tartaren om hen te helpen tegen de moslims: “Zelfs als hij gedwongen is om te vechten (tegen de moslims) in deze tijd van beproevingen, dan is het nog steeds niet toegestaan voor hem om te vechten. Sterker nog, het is verplicht dat hij hun wapens vernietigt en geduldig is totdat hij de martelaarsdood sterft….Er is geen twijfel over dat het verplicht is voor hem, als hij gedwongen wordt om (op het slagveld) aanwezig te zijn, dat hij de moslims niet bevecht zelfs als dit er toe leidt dat de moslims hem doden…Waarlijk het is volgens consensus niet toegestaan voor hem om een moslim te doden. Dus als hij is gedwongen of bedreigd is dat hij wordt gedood tenzij hij een moslim doodt, dan is het niet toegestaan voor hem om iemand te doden zodat hij zelf niet wordt gedood. Het is niet toegestaan om iemand te onderdrukken zodat hij zelf niet wordt gedood.” [Majmu’ al-Fatawa 28/538-539]

 

Ibn al-Qayyim rahimahullah vermeldt in ‘at-Turuq al-Hikmiyyah’ (p.71) dat het verrichten van een homosexuele daad onder dwang niet wordt geëxcuseerd onder welke omstandigheden dan ook.

 

Er zijn nog meer gevallen wanneer ikrah geen excuus is, bijvoorbeeld wanneer iemand wordt gedwongen iemand te onderdrukken of zinaa te plegen etc. Hiermee schendt hij de rechten van anderen om zichzelf te redden. En Allah weet het het best!

 

DEZE UMMAH IS GEEXCUSEERD IN GEVALLEN VAN IKRAH

 

Imam ash-Shanqiti rahimahullah zei als Tafsir van deze aya: “Sommige geleerden hebben uit deze nobele Ayaa afgeleid dat het excuus van Ikrah iets specifiek is voor deze Ummah, vanwege Allah’s Uitspraak over de Mensen van de Grot: “Waarlijk als zij jullie treffen dan zullen zij jullie stenigen (tot de dood) of jullie afkeren van jullie religie.” Deze uitspraak is duidelijk wat betreft hun dwang en dat zij dit onvrijwillig deden, en ondanks dit, zei Hij over hen: “En in dat geval, zullen jullie nooit succesvol zijn.”Dus dat geeft aan dat Ikrah geen excuus was (voor die Ummah).” [Uit Adhwa al-Bayaan]

De Profeet Salla Allahu ‘alayhi wa salam zei: “Waarlijk Allah heeft voor mij van mijn Ummah het volgende geexcuseerd: fouten, vergeetachtigheid en dat waar zij toe gedwongen worden.” [Ibn Majah, Al-Hakim, Al-Bayhaqi, Ad-Daraqutni, At-Tabarani in ‘Al-Kabir’ en in ‘As-Saghir’. Hasan verklaard door Imam an-Nawawi zoals is vermeld in Jami’ Al-‘Ulumi wal-Hikam]

 

Dit zijn een aantal uitspraken die ik heb vertaald, er zijn er natuurlijk veel meer. Moge Allah Subhanahu wa Ta’ala ons leiden naar hetgeen Hij tevreden over is.

 

Subhanak Allahuma wa bi hamdik, ash hadou an la ilaha ila ant, astaghfiruka wa atubu ilayk,

 

Wa salaamu ‘alaykum wa rahmatullaahi wa barakatuhu