Derde selectie uit het boek “Fi Dhilal Al-Qur’an”

door Sayyed Qutb rahimahullah

 

{“En Wij zeiden: “O Adam!, verblijft in het Paradijs, jij en jouw vrouw, em eet daaruit overvloediglijk, zoals jullie willen, maar nadert deze boom niet, anders zullen jullie tot de onrechtplegers behoren.”} [al-Baqarah; 35]

Nu, hebben we kennisgemaakt met de eeuwige slag; de slag tussen de belichaming van kwaad in Iblis, en de stedehouder van Allah op Aarde; de eeuwige veldslag dat plaats vind in het geweten van het menselijk lichaam; de slag waarin goed triomfantelijk is gemaakt in overeenstemming met hoe nauw de mens vasthoudt aan zijn begindoel van het bestaan en zijn verbond met zijn Heer, en kwaad wordt triomfantelijk gemaakt in overeenstemming met hoe onderdanig de mens wordt aan zijn verlangens en op afstand wordt gehouden van zijn Heer.

Alle vruchten van het Paradijs werden verkrijgbaar en toelaatbaar gemaakt voor hen…behalve voor een boom…één boom. Deze boom kan worden gebruikt om deze verboden dingen te symboliseren die aanwezig moeten zijn in het wereldse leven, aangezien zonder de aanwezigheid van datgene welke verboden is, iemands wil niet geplant en versterkt kan worden, en de menselijke leider kan niet onderscheid worden van het blindgeleide dier, en het geduld van de mens op zijn trouwheid aan zijn verbond en zijn vasthouden aan de regels kunnen niet worden getest. Aldus, is het geweten de verdelende tak in de weg, en degenen die henzelf amuseren zonder enige van zo’n wil of geweten, zij zijn van de dierenwereld, zelfs als zij verschijnen in de vormen van mensen!

{“Toen misleidde de Satan hen met die (boom), hij deed hen weggaan van de plaats waar zij zich bevonden.”}

Hier, eindigde de test: Adam vergat zijn verbond en werd zwak in het bijzijn van deze misleiding. Hier, werd het Woord van Allah vervuld, en zijn vestiging werd voor iedereen duidelijk:

{“Wij zeiden: “Daalt af, een deel van jullie zal een vijand voor de ander zijn. En voor jullie is er op de aarde een verblijfsplaats en een genieting, tot een bepaald tijdstip”}

En dus werd het begin van de oorlog aangekondigd, in de omgeving dat oorspronkelijk ervoor bedoeld was – de slag tussen de Duivel en het menselijk wezen tot het einde der tijden.

En vervolgens realiseerde Adam zijn fout, vanwege hetgeen dat in hem ingeplant was van zijn Fitrah, en hij werd voorzien van de Genade van zijn Heer waarmee hij voorzien is wanneer hij het zoekt en erna keert: {“Toen ontving Adam van zijn Heer Woorden. Daarop aanvaardde Hij zijn berouw. Voorwaar, Hij is de Meest Berouwaanvaardende, de Meest Barmhartige.”}

En het uiteindelijk Woord van Allah, en Zijn eeuwige verbond met Adam en zijn resultaat werd compleet – het verbond van opvolging en bewaking op deze Aarde, en de voorwaarden die leiden tot succes of vernietiging: {“Wij zeiden: “Daalt allen af uit haar (het Paradijs). En zodra er van Mij Leiding tot jullie komt; wie dan Mijn Leiding volgen: er zal geen vrees over hen komen en zij zullen niet treuren. Maar degenen die niet geloven en Onze Verzen loochenen, diegenen zijn de bewoners van de Hel, zij zijn daarin eeuwig levenden.”}

En hiermee, bewoog de eeuwige slag naar zijn natuurlijke omgeving; losgelaten van zijn hokken, geen pauze nog rust voor niet eens één enkele moment. En de menselijke ziel realiseerde zich – met het eerste begin der mensheid – hoe hij zegevierend wordt als hij naar overwinning streeft, en hoe hij gebroken en uiteengevallen wordt als hij verlies voor zichzelf zoekt…

….en de gebeurtenissen van deze slag tussen de mens en de Duivel die het verhaal tonen, dienen als een eeuwige herinnering aan de aard van de slag: het is tussen het verbond van Allah en de misleiding van de Duivel; tussen geloof en ongeloof; tussen waarheid en leugen; tussen leiding en dwaling, met de mens om zelf op het slagveld te zijn. Hijzelf is de winnaar of verliezer in deze slag. Dit is een eeuwige wordt-wakker oproep, en een eeuwige aankondiging voor hem dat hij een soldaat is op een veldslag, en dat hij de enige eigenaar is van elke mogelijke oorlogsbuit op deze veldslag!”

[1/58-61]